เศร้า'หลวงปู่บุญ'วัดบ้านหมากมี่ ละสังขารสิริอายุ99ปี
ข่าวประจำวัน
Webmaster
2019-01-02 12:32:00
87
Webmaster
2019-01-02 12:32:00
87
-
สนับสนุนเนื่อหา
เมื่อวันที่ 2 ม.ค. ผู้สื่อข่าวรายงานว่า พระครูมงคลธรรมธีรคุณ (บุญ ธมฺมธีโร) หรือหลวงปู่บุญ เจ้าอาวาสวัดบ้านหมากมี่ ต.กระโสบ อ.เมือง จ.อุบลราชธานี พระเกจิชื่อดังที่ชาวบ้านให้ความเคารพนับถือได้มรณภาพอย่างสงบที่โรงพยาบาล 50 พรรษา อ.เมือง จ.อุบลราชธานี เมื่อเวลา 10.10 น. วันที่ 1 ม.ค. 2562 ที่ผ่านมา ด้วยโรคชรา สิริอายุ 99 ปี 26 พรรษา
สำหรับพระครูมงคลธรรมธีรคุณธมฺมธีโร เกิดเมื่อวันเสาร์ที่ 24 ม.ค. 2463 ในตระกูลนาเลิง เป็นบุตรคนโตในจำนวนพี่น้องทั้งหมด 5 คนได้เข้าศึกษาเล่าเรียนชั้นประถม ช่วงแรกจบ ป.2 เพราะต้องออกมา ช่วยพ่อแม่ทำนา ต่อมาจึงได้เข้าศึกษาจนจบ ป.4 เมื่ออายุครบ 20 ปีจึงได้อุปสมบท โดยความเมตตาของหลวงปู่ธรรมโสดาโสม เป็นพระอุปัชฌาย์ หลวงปู่ธรรมโสดาได้ให้ความเมตตาพร่ำสอนสรรพวิชาต่างๆ ให้หลวงปู่บุญและชอบเรียกหลวงปู่บุญว่า "เจ้าคุณ" ซึ่งผิดแปลกนิสัยของท่านธรรมโสดาโสมที่ท่านจะดุด่าพระเณรจนได้ฉายาว่า "ญาท่านเสือแห่งบ้านเหล่าแดง" ญาถ่านเสือ หรือหลวงปู่ธรรมโสดาโสมท่านเป็นศิษย์ยุคต้นของ หลวงปู่สำเร็จลุน ขณะที่หลวงปู่บุญ กำลังหัดเรียนพระปาฏิโมกข์นั้นโยมบิดาจึงขอให้ลาสิกขาออกมา เนื่องจากเป็นบุตรคนโต ไม่มีใครทำไร่ไถนาช่วย
เหตุสู่รมกาสาวพัสตร์ครั้งที่ 2 เมื่อผู้มีพระคุณ อย่างหลวงปู่ทา ธมฺมธโร ได้เอ่ยปากขอให้บวชเพื่อให้ได้ครบองค์กฐิน หลวงปู่บุญจึงได้เต็มใจที่จะกลับมาสู่ร่มกาสาวพัสตร์ ปีนั้นหลวงปู่ทา ได้รับตำแหน่งพระอุปัชฌาย์ หลวงปู่ทาจึงได้ให้การอุปสมบท หลวงปู่บุญ ในฐานะน้องในสายธรรม ได้ฉายาว่า "ธมฺมธีโร" และอยู่ช่วยงานศาสนากับหลวงปู่ทา และเรียนรู้วิปัสสนากัมฐานกับหลวงปู่บุญมี โชติปาโล วัดบ้านนาเมือง (ศิษย์หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต) ซึ่งหลวงปู่บุญ ท่านมีความรู้พื้นฐานมาแต่ก่อนพอสมควร เมื่อหลวงปู่ทา จะละสังขารได้มอบหมายให้หลวงปู่บุญ ดูแลวัดวาศาสนา เมื่อหลวงปู่ทาได้ละสังขารลงหลวงปู่บุญ จึงได้รับตำแหน่งเจ้าอาวาสสืบมา เมื่ออายุเข้าหลักเก้า หลวงปู่บุญจึงอยากกลับไปจำพรรษาที่วัดบ้านบ่อหวาย จะได้ใกล้ชิดกับลูกหลานเวลาป่วยไข้จะได้ไม่ลำบาก ขณะจำพรรษาที่วัดบ้านบ่อหวายไม่มีทีท่าที่จะกลับมาวัดบ้านหมากมี่ จึงเป็นเหตุให้จุกเสียดจิ้มแทงหน้าอกอยู่ตลอด คณะญาติจึงนำส่งโรงบาล 50 พรรษา จ.อุบลราชธานี หมอตรวจไม่พบอาการผิดปกติ แต่ยังคงมีอาการอยู่ตลอดเป็นช่วงๆ หลายวันต่อมาจึงนำส่งโรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์ จ.อุบลราชธานี เพื่อให้แน่ใจอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่พบอาการผิดปกติเช่นกัน หลวงปู่บุญกลับมาพักดูอาการที่บ้านเกิดอยู่หลายวัน จึงรำลึกนึกถึงเมื่อครั้งรับปากหลวงปู่ทา ว่าจะอยู่ดูแลวัดบ้านหมากมี่ จึงอฐิษฐานว่า ถ้าเหตุป่วยไข้เกิดจากหลวงปู่ทาเพราะผิดคำสัญญาก็ขอให้หายหลังออกพรรษาจะกลับไปที่วัดบ้านหมากมี่ หลังจากคืนนั้นหลวงปู่บุญ ก็หายจากอาการดังกล่าวอย่างหน้าอัศจรรย์ หลังจากนั้นหลวงปู่บุญจึงกลับมาจำพรรษาที่วัดบ้านหมากมี่ดังเดิม กระทั่งมรณภาพ
สำหรับสรีระสังขารของพระครูมงคลธรรมธีรคุณ หรือหลวงปู่บุญ ได้เคลื่อนมาตั้งบำเพ็ญกุศลที่วัดบ้านหมากมี่ อ.เมืองจ.อุบลราชธานี เพื่อประกอบพิธีตามศาสนาและจะเก็บไว้ 7 วัน เพื่อให้ประชาชนได้กราบไห้วบูชา.
สำหรับพระครูมงคลธรรมธีรคุณธมฺมธีโร เกิดเมื่อวันเสาร์ที่ 24 ม.ค. 2463 ในตระกูลนาเลิง เป็นบุตรคนโตในจำนวนพี่น้องทั้งหมด 5 คนได้เข้าศึกษาเล่าเรียนชั้นประถม ช่วงแรกจบ ป.2 เพราะต้องออกมา ช่วยพ่อแม่ทำนา ต่อมาจึงได้เข้าศึกษาจนจบ ป.4 เมื่ออายุครบ 20 ปีจึงได้อุปสมบท โดยความเมตตาของหลวงปู่ธรรมโสดาโสม เป็นพระอุปัชฌาย์ หลวงปู่ธรรมโสดาได้ให้ความเมตตาพร่ำสอนสรรพวิชาต่างๆ ให้หลวงปู่บุญและชอบเรียกหลวงปู่บุญว่า "เจ้าคุณ" ซึ่งผิดแปลกนิสัยของท่านธรรมโสดาโสมที่ท่านจะดุด่าพระเณรจนได้ฉายาว่า "ญาท่านเสือแห่งบ้านเหล่าแดง" ญาถ่านเสือ หรือหลวงปู่ธรรมโสดาโสมท่านเป็นศิษย์ยุคต้นของ หลวงปู่สำเร็จลุน ขณะที่หลวงปู่บุญ กำลังหัดเรียนพระปาฏิโมกข์นั้นโยมบิดาจึงขอให้ลาสิกขาออกมา เนื่องจากเป็นบุตรคนโต ไม่มีใครทำไร่ไถนาช่วย
เหตุสู่รมกาสาวพัสตร์ครั้งที่ 2 เมื่อผู้มีพระคุณ อย่างหลวงปู่ทา ธมฺมธโร ได้เอ่ยปากขอให้บวชเพื่อให้ได้ครบองค์กฐิน หลวงปู่บุญจึงได้เต็มใจที่จะกลับมาสู่ร่มกาสาวพัสตร์ ปีนั้นหลวงปู่ทา ได้รับตำแหน่งพระอุปัชฌาย์ หลวงปู่ทาจึงได้ให้การอุปสมบท หลวงปู่บุญ ในฐานะน้องในสายธรรม ได้ฉายาว่า "ธมฺมธีโร" และอยู่ช่วยงานศาสนากับหลวงปู่ทา และเรียนรู้วิปัสสนากัมฐานกับหลวงปู่บุญมี โชติปาโล วัดบ้านนาเมือง (ศิษย์หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต) ซึ่งหลวงปู่บุญ ท่านมีความรู้พื้นฐานมาแต่ก่อนพอสมควร เมื่อหลวงปู่ทา จะละสังขารได้มอบหมายให้หลวงปู่บุญ ดูแลวัดวาศาสนา เมื่อหลวงปู่ทาได้ละสังขารลงหลวงปู่บุญ จึงได้รับตำแหน่งเจ้าอาวาสสืบมา เมื่ออายุเข้าหลักเก้า หลวงปู่บุญจึงอยากกลับไปจำพรรษาที่วัดบ้านบ่อหวาย จะได้ใกล้ชิดกับลูกหลานเวลาป่วยไข้จะได้ไม่ลำบาก ขณะจำพรรษาที่วัดบ้านบ่อหวายไม่มีทีท่าที่จะกลับมาวัดบ้านหมากมี่ จึงเป็นเหตุให้จุกเสียดจิ้มแทงหน้าอกอยู่ตลอด คณะญาติจึงนำส่งโรงบาล 50 พรรษา จ.อุบลราชธานี หมอตรวจไม่พบอาการผิดปกติ แต่ยังคงมีอาการอยู่ตลอดเป็นช่วงๆ หลายวันต่อมาจึงนำส่งโรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์ จ.อุบลราชธานี เพื่อให้แน่ใจอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่พบอาการผิดปกติเช่นกัน หลวงปู่บุญกลับมาพักดูอาการที่บ้านเกิดอยู่หลายวัน จึงรำลึกนึกถึงเมื่อครั้งรับปากหลวงปู่ทา ว่าจะอยู่ดูแลวัดบ้านหมากมี่ จึงอฐิษฐานว่า ถ้าเหตุป่วยไข้เกิดจากหลวงปู่ทาเพราะผิดคำสัญญาก็ขอให้หายหลังออกพรรษาจะกลับไปที่วัดบ้านหมากมี่ หลังจากคืนนั้นหลวงปู่บุญ ก็หายจากอาการดังกล่าวอย่างหน้าอัศจรรย์ หลังจากนั้นหลวงปู่บุญจึงกลับมาจำพรรษาที่วัดบ้านหมากมี่ดังเดิม กระทั่งมรณภาพ
สำหรับสรีระสังขารของพระครูมงคลธรรมธีรคุณ หรือหลวงปู่บุญ ได้เคลื่อนมาตั้งบำเพ็ญกุศลที่วัดบ้านหมากมี่ อ.เมืองจ.อุบลราชธานี เพื่อประกอบพิธีตามศาสนาและจะเก็บไว้ 7 วัน เพื่อให้ประชาชนได้กราบไห้วบูชา.
